گوليلمو ماركوني (Guglielmo Marconi)
دانشمند و مخترع ايتاليايي كه به خاطر فناوري هاي پيش گام در صنعت راديويي به شهرت رسيد. او در سال ١٩٠٩ موفق به دريافت جايزه نوبل مشترك با كارفرديناند براون به خاطر دستاوردهاي متعددش در علم فيزيك شد.
در سال ١٩١٤ جرج پنجم پادشاه وقت بريتانيا نشان شواليه به او اهدا كرد.
در سال ١٩١٨ مدال فرانكلين از موسسه فرانكلين،
در سال ١٩٢٠ مدال افتخار IEEE،
در سال ١٩٣١ مدال جان اسكات،
در سال ١٩٣٣ نشان خورشيد فروزان ژاپن ،
و در سال ١٩٣٤ مدال ويلهام اكسنر را دريافت كرد.
از ديگر افتخارات ماركوني ميتوان به تلگراف راديويي و قانون ماركوني اشاره كرد.
جوايز و قدرداني ها از ماركوني حتي پس از مرگ وي و تا دوران اخير هم ادامه داشت.
وي در ٢٥ آوريل سال ١٨٧٤ در بولونياي ايتاليا و در خانواده اي ثروتمند به دنيا آمد.
او در سال ١٩٠٥ با بئاتريس اوبراين كه از خانواده اي نجيب زاده از ايرلند بود ازدواج كرد و در سال ١٩٢٤ از وي جدا شد. حاصل ازدواج آن دو چهار فرزندي بود.
ماركوني چند سال بعد از جدايي با كريستينا بتزي اسكالي اهل ايتاليا ازدواج كرد و در سال ١٩٣٠ از او صاحب دختري به نام الترا شد.
و سرانجام شرايط سلامتي ماركوني در سال ١٩٣٧ رو به وخامت رفت و در ٢٠ ژوئيه سال ١٩٣٧ دار فاني را وداع گفت.
فرداي روز پس از مرگ ،تمامي فرستنده هاي سرتاسر جهان به افتخار او دو دقيقه خاموش شدند.
